یا مهدی! غریب فاطمه! دلم عجیب هوای خاکی را کرده که عطر قدمهایت را می دهد
آن خاک شفاهی دل من ، سرمه نگاه من و شــفاعت و پــاکی چشمان است، آقـــای من!

می دانم یار با وفا زیاد داری، آنقدرکه من حتی لایـق شنیدن صدای قدوم تو هم نــیستم

مهربان یار من، غریب صحرا نشین زهـرا! اگر شـــهدا با نـگاه خونینشان به تـماشایت

ایستاده اند، نــگاه غبـار آلــوده مـرا چه به آرزوی دیــدن رخ خــدایی ات ولی دلــم آرام

نمی گیرد، من به دنبال یک صحرا می گردم تا دل غبــار گرفته ام را آینه نــگاهت کنم

دنبال صحرایی می گردم که بوی قـدوم تـو تمام خاک مــهربانش را آسـما نی کرده است